Ғалым ЖАЙЛЫБАЙ: Қарағанды лагері

..

Сарыарқаныңқойнауы мәңгі жасыл,

депойлама ерке қыз,

қаңғыбасұл!

Сенде міндің келместің кемесіне –

Қандықасап жасаған, қанды ғасыр!

Ғаламда алаң өткенге

санамда алаң,

Көңілайтсын адамзат

саған,далам!

Қарағандылагері

қаратүнек –

Қарағанныңтүбінде қараңдаған.

Қалмасада зұлымдық мәңгі жасап,

Қиямет– қайым көргенім

қандықасап.

Жиырмасыншығасыр сол

алшаңбасқан –

ГУЛАГархипелагын алдына сап.

Қарағанды,

Қазақтыңқара нары,

Самаләні сарнайды

сағанәлі.

Жұмыржерде жұдырығын ішке түйіп —

Сталинніңөріп жүр балалары.

Арғымағым,

ардаедім,

арыдымде.

Қадірлімніңтаба алмай қабірін де.

Сталинніңвагоны музейде тұр –

Қаңқасынанқан саулап әлі күнге.

Ұрпақмынау өткеннен не біледі,

Сүйегімдісол сауал кеміреді.

Қарағандылагері –

қаралыөлең

Есіл,

Нұраегізім егіледі.

Зарайтады,

қанқұсып көкірегі,

«Жалаңашкөл»

«Алжир»боп

шашынжайып –

«Степлагы»Кеңгірде өкіреді.

Басыбардың бақ тұрмас бар баяны,

Арулардыңарман боп ардай әні.

Көктіңкөліқос қолын көкке жайса,

Сарысудыңөзені сарғаяды.

Іріңтолған ібіліс іреңінде,

Будақ-будақбұлт көшкен бұл өңірде.

Қарағандылагері –

қаратаңба

Жиырмасыншығасырдың жүрегінде.

Кешіріңдер,

Жанаға,

ақаналар,

Сағаналарсөйлесін

бағаналар.

Жиырмасыншығасырдың басындағы

Қарағандылагері – қара орамал.