Ұлттық кеңес «ұлттық» болу үшін не істеу керек?

Әркім  өз  айтқанын  дұрыс санайтын  заман.  Дегенмен атауының  өзі  көңілге  қоныңқырамайтын бұл  кеңесті жауып тастау керек деген әңгіме  көп. Неге? Оның өзіндік  себептері бар. Осы жайында  бірер ауыз сөз  айта кетейін. Өйткені бұл кеңестің құрамында  мен алты  ай  болғанмын. Сондықтан  Ұлттық  кеңестің  жай-жапсарымен біраз  таныспын.

       Рас, әу  баста президент  Тоқаев Ұлттық  кеңес  құру  жөнінде  шешім қабылдағанда «елде  саяси  реформалар  басталды»  деп  қуанып, президентті  қолдағандардың  бірі едім. Дегенмен кеңес  құрамына еніп,  жұмыс бастағанда көңілім толыңқырамады. Өйткені  Ұлттық  кеңестің  қолында  ешқандай құзырет  жоқ  еді. Кеңес мемлекет дамуына,  қоғамның ашықтығына, экономикаға  серпін  беруге, әлеуметтік  саладағы  түйткілдерді  шешуге, халық пен билік арасында диалог орнатуға септік  бола  ма деген ойда едім. Өкініштісі, олай емес екен. Рас, халықтың көкейіндегісін  билікке жеткізуге, жақсы бастамалар көтеруге  мүмкіндік болды. Біраз өзекті  мәселе де  көтерілді. Бірақ олар  шешімін тапты,  билік кеңесте көтерілген бастамаларды іліп  әкетті  деп айта алмаймын. Содан  болар, жақсы  бастамалар аяқсыз  қалып  жатыр. Ол  үшін  не  істеу керек?  Ұлттық  кеңес жай  ғана қатардағы  көп  ұйымның біріне  айналмауы тиіс. «Ұлттық»  деген атау  тұрған  соң, белгілі бір  деңгейде құзыреті  болуы  тиіс еді.  Алайда Ұлттық қоғамдық сенім кеңесі – Қазақстан Республикасының президенті жанындағы консультативтік-кеңесші орган  ғана.

         Тағы  бір айта кететін жайт, Ұлттық кеңестің негізгі мақсаты – жұртшылықтың, саяси партиялардың, азаматтық қоғамның өкілдерімен кеңінен талқылау негізінде мемлекеттік саясаттың өзекті мәселелері бойынша ұсыныстар мен ұсынымдар тұжырымдау. Бар  қызметі  осы.  Бұдан  не  пайда?  Мұндай  ақыл-кеңес  беретін   топтар  президент айналасында  жеткілікті емес  пе? Демек, осы тұста  ойлану керек. Меніңше, осы кеңесте мемлекеттің, ұлттың  қамын  ойлайтын,  сол  үшін жан-тәнімен қызмет етуге бар небір  мықты, білімді, білікті азаматтар  жетерлік.  Соларды   кеңес шеңберіне тығып  қоймай,  парламентке  тарту керек. Яғни алда келе  жатқан  мәжіліс  сайлауында соларды іріктеп алып  жатса құп  болар еді. Өйткені халыққа  белгілі бір  жағдай – мәжілісте көбіне жасы келгендер,  ешқандай  идея, бастамалары  жоқ,  кездейсоқ  депутат  болғандар  баршылық. Соларды  кетіріп, Ұлттық  кеңесте  отырған ұлтым  дейтін  азаматтарды депутаттыққа тартса, онда  парламентте  серпіліс болып, «қан  жаңарар»  еді. Қозғалыс  болар еді. Мәжіліс  халыққа  біртабан жақындар еді, ұлттың  сөзін  сөйлеп,  ұлттың тіліне  жан бітірер еді.  Ал  олай  болмаған жағдайда   бірер  жылдан кейін Ұлттық  кеңестен  еш  мән  қалмайды.

Азаматхан  ӘМІРТАЙ,

«Байтақ-Болашақ»  экологиялық  альянсының  төрағасы