16.05.2019, 15:56
507
Газетіміздің№32 санында Тұрсынбек Ешенқұловтың «Дулатқа дұғай сәлем!» атты мақаласы жарықкөрген. Онда автор «Гауһартас» фильмінің сценарийіне таласы барын айтады. Автордыңпікірі редакцияның көзқарасын білдірмейді. «Жас Алаш» газеті – ашық, сынипікірге әрқашан ашық алаң. Сол мақалаға орай жазушы, Мемлекеттік сыйлықтыңлауреаты Дулат Исабеков хабарласқан еді. «Қалай жауап берерімді білмей отырмын»деген жазушымен сұхбаттасып, оқырмандарымызға жауабын да, мағыналы әңгімесін деұсынып отырмыз.
Мен Дулат Исабековтің кабинетіне кіргенде, жазушы жаңатемекісін тұтатты. «Бағашармысың?» «Иә». Өзім баяғыдан білетін, шығармаларыныңішінен ең алғаш «Әпке» пьесасын оқып, онысын әкемтеатрдан тамашалағанжазушымның алдында отырмын. «Біз соғысты көрген жоқпыз», «Дермене», «Сүйекші»повестерін, «Талахан-186», «Ескерткіш», «Қарашаңырақ» әңгімелерін қызыға оқығанкездерімде алған әсерлерімді айтқым-ақ келіп отыр. Бірақ бүгін мүлде басқамәселе туралы әңгімелесу үшін кездесіп отырмыз. Бұлай бетпе-бет бірінші ретжолықтым. Ылғи телефон арқылы сөйлесетін едім. «Бағашармысың?» деуі сол. Үлкенжазушының солай сұрағанының өзі кейінгі біз сияқты жастарға мәртебе ғой.
Мен бәрінен бұрын өзім қатты ұнататын «Өкпек жолаушының»авторымен сұхбаттасып отырғаныма қуандым-ау деймін...
«Гауһартас»қалай дүниеге келді?
– Мен ондай жазушыны танымаймын, Қуанышбайдан,Кәдірбектен, Бексұлтаннан сұрадым. Ешкім білмейді. Өзім де көрген адам емес.Өмірімде Ұзынағашта екі-ақ кездесу өткіздім. Ол жақта біреумен шай ішкенемеспін. Бір рет Тұманбай екеуміз бардық. Ол кезде Жамбылдың мерейтойы еді.Музейінде болдық та, қайттық. Сонда топтың ішінде амандасқан шығар. Кім есімдеқалады?!
Өзінің жазуына қарағанда, менімен араласып жүрген сияқты.Жазушыны оқымасаң да, атын білуің керек қой. Бір шығармасын естисің. Тіптіондай да адам емес. Керек десең, маған «Дулат» деп айтуға хақы жоқ. Ал, сөйтіпайтайын. Кеше Бексұлтан да қарап шығып, әбден күйініп, «Жас Алашқа» не болған,менің де мақаламды басып жүреді. Бірақ мынаусы несі?» деп ренжіді. Мен деренжідім. Егер шығармамды сынап жатса, мейлі дейсің. Айтыпты, өз пікірінбілдіріпті дейсің. Ренжісең, ренжірсің.
Ол шығарманы оқымаған. Және кекесінмен жазыпты. «Әскердекүзетте тұрып, қой туралы жаза салған» дейді. Шығарманы адам қойға қарап отырыпжаза ма? Ол – қойшы туралы емес, сұлулық пен дөрекілік туралы шығарма.
–«Гауһартасты» әскерде жүргенде қалай жаздыңыз?
– Бес жыл университетте оқығаннан кейін, әскери кафедраболмады да, мені азаматтық борышымды өтеуге алып кетті. Мәскеудің іргесіндегіКубинка деген жерде болдым. Қалың орман. Әлі күнге әскери фильмдерінде солжерді көрсетеді. Үлкен әскери база. Бүкіл әскери ұшақтар сонда. Мен сол жердесегіз ай болдым. Сол кезде қорғаныс министрі Гречко екі рет келіп кетті. Бұлсол әскери бөлімнің маңыздылығын көрсетеді. Біз сондай маңызды объектілердікүзететін батальон болдық. Өте қауіпті еді. Қалың орманның ішінде не күзетіпотырғаныңды өзің білмейсің. Қолыңда автомат. Кітап оқуға, темекі шегуге хақыңжоқ. Онда – гаупвах. Екі сағат тұрасың. Сонда арқамды қабырғаға берем да, алдымды түгел қарап тұрамын. Кезекшікеле жатады, солдаттар жүреді. Алдыма темір бөшкені қойып, үстіне газет жайып,қарға сияқты екі шоқып бір қарап, «Гауһартасты» жаздым. «Лениндік бөлме» дегенболатын. Екі сағат демалыс беретін. Өзіңді ретке келтіруің керек. Сол уақытты пайдаланып жалғасын жазамын.Жазып біткенімді сол жердегі қазақтарды жинап алып оқимын. Үш батальоннан қазақжігіттер жиналатын. Солардың арқасында мен осы шығарманы тез бітірдім. Жай ғанамаңайда қыдырып жүріп қалсам, «Неге жүрсің? Жалғасын жазсаңшы» дейтін. Солкезде жазған дәптерім үйде бар, әлі күнге дейін сақтап жүрмін. «Гауһартас»біткеннен кейін Калинин қаласына кеттім. Онда офицерлік курсқа барып, лейтенантболып шықтым. 1966 жылы жазып бітіп, 1967 жылы «Жұлдыз» журналына басылды.
Мәселе сол повесті әскерде жүріп жазуымның бір себебі –барлық ақымақтық сонда. Бір жерді қаздырады да, қайтадан көмдіреді. Ешқандайлогикасыз, бір-біріне кереғар дүниелер. «Гречко келе жатыр» деп қарды боятты.Қар қалың, екі метр. Ертең еріп кетеді ғой десең, ешкім тыңдамайды. Меніңондайға жаным қарсы болды. Сондай кезде өзіме жақын, жаным қалаған дүние іздеп,«Гауһартасты» таптым.
Кейіпкерлерімнің атын бірден ойластырдым. Салтанат бірденшықты. Ондай кейіпкер Әуезовте де бар ғой. Ана жігіттің «менің де кейіпкерімніңаты Салтанат еді» дегенге айтып отырмын. Шығарманың атын ең бірінші «Далаеркесі» деп қойған едім. «Жұлдызға» бергенде, Сырбай Мәуленов –редактор.Рахметолла Райымқұлов бөлім басқарады. Сол кісі оқып шығып, ол кезде оныменжақсы таныс емес едім, жақсы бағалады. «Тамаша екен. Енді редакторға беремін»деді. Сырбай аға оқып шығып, қолымды алды. «Айналайын, мынауың тамаша болыпты.Нөмірге жібердік» деді. 1979 жылы неміс тіліне аударылып, басылды. Ал оныңкітабы 80-жылдары шығыпты. Демек, кітапты оқымаған.
–Киноға қарап айтып тұр ғой, сонда...
– Иә, ол комплекстік бригада сол кезде үкіметтің жүргізіпотырған саясаты еді. Ол кезде мектеп бітірген балалардың бәрін малшы болсын депқойға салды. Оған бәріміз қарсы болдық. «Ата-бабасы қойшы болған екен депжастар да мал бағуы керек пе? Олардың арасынан ғалым, инженер, механик шықпауыкерек пе?» деген дау көтеріліп, содан тоқтады.
Сценарийді Мәскеудің өзі бірнеше рет оқып шығып, солкөріністі қостырды. Қалтай Мұхамеджанов сценарийді бекітіп алып келді. Сол жылыкиноның жағдайы елімізде өте қиын болатын. Төрт сценарийдің үшеуі жарамай,жалғыз «Гауһартас» қалған. Камал Смайылов – кино комитетінің төрағасы, ҚалтайМұхамеджанов – бас редактор, Әбіш Кекілбаев – сценарий коллегиясының басредакторы, Телман Жанұзақов – редактор. Солардың бәрімен күнде жиын, күндеталқылау. Әбден ығырымыз шықты. Ақырында сол көріністі қостық. Шығармадағы қой– арадағы тартысты шиеленістіру үшін себеп қана. Ондай кинодағыдай көрінісшығармада жоқ. Егер сол көрініске таласса, шамасы жетсе, сол эпизодты алдырыптастасын. Риза болар едім. Тура сол жерге келгенде мен киноны қарай алмаймын.Үйден шығып кетем. Парторгтармен жиналыс, Айшамен кездескені жері – бәріқондырма, ойдан шығарылған дүниелер.
Мен сценарийді талқылау жиынында сол көрініске қарсыболдым. Ол кезде бұл да өтпей қалатын болып тұрды. Бәрі келіп жалынды. ШәріпБейсенбаев марқұм: «Дулат, осыны қояйықшы. Олар айтқанын істетпей қоймайды. 5-6минутқа шыдайық. Содан кейін негізгі оқиғаға шығып кетеді ғой. Түсірілімалаңына барған соң, оны басқаша түсірем», – деп, әйтеуір, мені көндірді.Арасында басқа эпизодтар салып, құрастырды. Бәйтен Омаров, Мұхтар Бақтыгереев,Әнуар Боранбаев, Досхан Жолжақсыновтар ойнады. Сөйтіп-сөйтіп, сәл қызықтырақетіп өткізгендей болды. Бірақ сол көрініс бәрібір дұрыс шықпады.
–Сценарий бойынша түсірілгенде бұдан да жақсы болар ма еді?
– Әрине. Онда Салтанат қайтыс болады. Тастан образыфиналда ашылады. Мен Әнуар Боранбаевтың ойнауына қарсы да болған кезім бар.Кейіннен жақсы көріп кеттім. Повесте Тастан екі иығына екі кісі мінгендей алыпадам. Екі қапты қолтығына қысып ап, жүріп кете береді. Бұл – дөрекілік.Салтанат – сұлулық.
Менің кейіпкерімнің аты Ыбыш еді. Кейін Тастан депөзгерттім. Өйткені Ыбыш орысшаға аударғанда «Ибиш» болып, жаман естілетінболды. Әскерге Қайыркен кетіп бара жатады. Анау көшейін деп жатыр. Күз.Көңілсіз сәт. Салтанат қайтыс болған. Бүкіл даланы өзгерткен, әкесініңқатыгездігін де жұмсартқан. Шешесі де бауырмал болған. Әніменен еркелеген қыз. СоныТастанның түсінбеуі. Тіпті ауырып жатқанда да халін сұрамай: «Әлі жатырсың ба?»деуі. Ол солай тәрбиеленген. Ондай адамдар ауылда әлі күнге дейін бар. СоданЫбыш әскерге шығарып салуы керек болады. Ыбыш жоқ. Содан әкесі шығарып салады.Қалаш деген станцияда жиын болады. «Ал, енді, балам, Тастан келмеді. Бір жұмысыболып қалған шығар» деп, екеуі екі атқа мініп шығады. Жолда Салтанаттың басынақұран оқып шығайын дейді. Молаға жақындаса, басында бір нәрсе шоқиып отыр.Молабүркіт екен деп, үркітейін деп барса, ешқандай молабүркіт емес – Тастан.Әкесі көреді де, Тастанды аяиды. Міне, мен осы махаббатты жаздым. Біздіңсүйдім, күйдім деген махаббатымыз оның алдында жіп есе алмай қалады. Осы идеянышығармады ғой. Кеңес киносында бас кейіпкер өлмеуі керек деген дүние болды.Кинода сондай шала-жансар болып қалады ғой. Сценарий бойынша түсірілгендеәлдеқайда сезімге бай болар еді.
Соңында Тастан сайға түсіп кетеді де, ар жағында екі-үшкиіз үй ағараңдап қалады. Дала, мола, әкесінің әжім басқан жүзі, жарынанайырылған Тастан, бала… «Қолда барда алтынның қадірі жоқ, қадіріне жетпедіңғой, балам» дейді әкесі. «Бұл сіздің берген тәрбиеңіз ғой» дейді Тастан. Солкезде әкесінің айтатын атақты сөзі бар: «Егер де дүниенің бәрі әкеніңайтқанындай болып шығатын болса, баланың өз дегені болмаса, мына өмірөзгеріссіз қалмас па еді, балам» деген. Бұл – шығарманың философиялық түйіні.Осылай бітетін еді. Кинода осы сөз қалды. Бірақ шығарманың идеясы бұлдыр бопқалды.
«Алтынтақ» хрестоматиялық деңгейде шыққан
–«Сценарийден – экранға дейін» атты мақалаңызда: «Киноның құндылығы – негіздісценарийде» дейсіз. Қазіргі кездегі кинолар көңіліңізден шыға ма? Кино көресізбе?
– Көремін, неге көрмейін?! Әсіресе тарихи тақырыптардыкөбірек көріп жүрміз. «Қазақ хандығы», «Алтын тақ», оның алдында «Жаужүрек мыңбала», «Ер Төстікке» дейін көрдік. Теледидардан «Тар заман» сынды сериалдардыберіп жүр. Соларды көрдім.
Қазір кітап оқып отыруға да уақытың бола бермейді.Сериалдар көп шығып жүр. Оны көрген соң, бастан-аяқ жібермеуің керек. «Сүлейменсұлтан» мен «Шыңғыс ханды», «Құбылайханды» көрдім. Тарихи дүниелерді қалай жазып жатыр екен деген қызығушылық болады.Біз қазір тарихшыл болып бара жатырмыз. Соны қалай түгендеуіміз керек? Несінайтуымыз керек? Қайсысынан сабақ алуымыз керек? Несін үйреніп, несінен жиренеміз– соларды білу үшін де сол сериалдарды көресің.
–Қазір сіз сценарийін жазған «Балуан Шолақ» кинотеатрларда көрсетіліп жатырекен. Құтты болсын!
– Рақмет. Экранға енді ғана шықты. Сатып алып жатыр.Шымкентке апара жатырмыз. Облыс әкімі шақырды, Арыста, Түркістанда көрсетеміз.
–«Алтын тақтың» сценарийі көңіліңізден шықты ма?
– Смағұл Елубайдың бұл сценарийі өз рамкасында жақсыжазылды деп ойлаймын. Ол заманды суреттеу үшін бұдан артық не табуға болатынында білмеймін. Мысалы, мен жазсам басқаша жазар едім. Смағұл өз стилінде жазыпшыққан. Мұнда бір оқыс оқиғалар жоқ. Перелом дейміз ғой, кино тілінде. Ол болуыкерек еді. Біз кейде хронологияның жетегінде бірсыдырғы кетіп қаламыз. Өзен бірқалыпты ағып жатыр.Кинода ол адамды жалықтырып жібереді. Бірде төмен, бірде жоғары оқиғалар болуыкерек. Ерекше бұрылыстар жоқ. Дегенмен қазақтың тарихын жасау үшін қажет. Кинохрестоматиялық деңгейде шыққан. Мүмкін, ол да керек шығар.
– Киноның негізіндеәдебиет жатуы керек деп ойлайсыз ба?
– Әрине. Жақсы сценарий болмаса, жақсы кино ешқашаншықпайды.Осы кино дегенге «Гауһартастан»бастап араластым. Қаншама кино шықты, бәріміз сценарийге назар аударамыз.«Қазақфильмде» көркемдік кеңестің мүшесімін. Қазір көп араласа бермеймін. Нашарсценарийлер көбейіп кетті де, соларға кейде даңғыл жол ашып бере салады. Мықтысценарийлер жатып қалады. Ақша мәселесі, біреулерінің тіл табысқыштығы мағанұнамайды.
Соңғы кезде «Қазақфильмнің» жағдайы бұрынғыға қарағандажақсы деуге болады. «Қазақ хандығы» мен «Алтын тақтың» шығуы, «Ер Төстік» пен«Анаға апарар жолдың» түсірілуі жақсы белес деп ойлаймын. Ол да («Анаға апарар жол» – Б.Т), әрине,хронологиялық сипатта. Фактілерден шыға алмай қалған. Кейіпкердің бүкіл өмірінайтамын деп, типтік, тартымды бейне қалыптаспай қалған, финалы адамдысендірмейді. Шешесі өмір бақи ағаштың түбінде күтіп отырғандай болып қалған.Ана деген күтеді ғой. Бірақ фильмде соны дұрыс жеткізбеген. Сонда ана талдыңтүбінде өмір бақи күте ме? Үйінде күтпей ме? Бала да жалғыз келе салады. Сондайертегі сияқты болып қалған. Ертегінің өзінің реализмі болады. Сол сақталмайқалған. Мотивация жоқ. Бізге кино саласында әлі де біраз жұмыс істеу керек депойлаймын.
–Дәрежан Өмірбаев әдебиет пен киноны мүлде байланыстырмау керек, екеуі екі бөлекдүние деп есептейді. Сценарийге де әдебиеттіңқатысы жоқ деген пікір айтады…
– Иә, Екеуі екі бөлек өнер. «Балуан Шолақты» қанша реттүзеп жаздық. Кино тілі деген бар. Бізде 800-дей жазушы бар. Соның 7-8-і драматург.Оның қаншасы кинодраматург? Бұл саланың спецификалық қиындығы бар. Сахна мендраматургияның жазылмаған заңдылықтары бар. «Абай жолы» мен «Анна Каренинаны»екі сағатқа сыйдырып беріп жатырмыз ғой.
Прозада айтқаныңды кинода айта алмайсың. Көре білуің керек.Артық деталь, параллель деген дүниелерді сезіне алуың керек. Біз бір эпизодты5-10 минут көрсетіп, көрерменді жалықтырып аламыз. Жарық түсіру шешімдері де,ірі кадрларды алу да кинода үлкен рөл ойнайды. Жақсы ірі кадр түспесе, кино дамәз болмайды. Көзқарас бар. Қазір соған қатты көңіл бөлінеді. Бір қарау арқылыда кейіпкердің бейнесі ашылады.
Драматургияның өзін біз әлі дұрыс түсінбейтін сияқтымыз.Бір ситуация болды ма, содан әрі оқиға дамуы керек. Біздікілер баяғы оқиғалардыеске ала салады. Сахнаға шығара салады. «Алтын тақ» пен «Қазақ хандығы» көпжерінде ұқсас болып кетеді. Содан кейін біздің қазақ киноларындағы бастыкемшілік – түлкі тымақтарын шешпей-ақ қойды. Шілде шырқырап тұрады. Ана жақтабіреулер суға түсіп жүреді. Бұлар кәдімгі саптама етік, жағалы ішік, түлкі тымақкиіп жүреді. Құрттап, биттеп кетті ғой, құдай-ау. Қазақтың жазғы желбегейлеріқайда? Осы «Балуан Шолақты» түсіргенде режиссерге айттым: «Осы біз қазақты түсіргендеазып-тозып бара жатқан қазақты түсіреміз. Малақайлары қисық, үстері алба-жұлба.Қирап тұрған үй. Жалғыз-жарым киіз үйлер. Шындап қарайтын болсақ, қазақ олайөмір сүрген жоқ. Ғалияның сән салоны болған. Саудамен айналысқан. Күймеменжүрген. Қалада тұрған. Кезіндегі салынған тамдар әлі бар. Біз осыларды негекөрсетпейміз?» дедім. Жазғы киімдерінің түрін, тіпті жазып та бердім.
– Оны қай жерденалып жаздыңыз?
– С.Мұқановтың «Балуан Шолағын» оқысаң, сонда қандай киімкигендеріне дейін жазады. Соларды жаздым. Ғалияның етігін қалай суреттейді.Балуан Шолақтың киім кию үлгісін жазады. Біздің осылай қысы-жазы түлкі тымақкигізіп қоятынымызды біліп, жазып кеткен шығар, жарықтық. Құлан жортпас даланыкөрсетеміз ылғи. Онда қандай мәдениет бар?!
–Жалпы, кино сіздің ойыңыздан шықты ма?
– Шықты. Нұргелді жақсы режиссер екен, алғашқы фильміболған соң күдіктеніп едім. Бірақ олай емес екен. Қазаққа жаңа режиссер келді.Тарихи шындыққа, өмірге жақсы анализ жасай алады. Ең бастысы, атмосфера тудыраалады. Режиссер ретінде бұл оның қолынан келеді екен. Актерлерді де мықтытаңдаған.
–Кинопрокаты қалай болып жатыр?
– Кинопрокатқа алдында түнгі сағат 12-ге қойыпты. Соныәзер дегенде сегіз жарымға жылжытып едік, екі зал толық адам көріпті. Тіпті сыймайқалыпты. Қазақ киносына осыларда қарсылық бар. Себебі мұнда бәрін басқаратынамерикалықтар. Тек қазақ жігіттерін директор етіп қойған. Не қазақ, не орысемес. Қазаққа жаны ашымайды. «Алатау» кинотеатрын бұзып тастап, орнына«Макдональс» салды. Кинотеатрлардың бәрі біздің қолымыздан шығып бара жатыр.Оның себебі – өздеріне тәуілді қылу. «Балуан Шолақты» Есентай-Моллда көрсетуүшін 10 миллион теңге сұрапты. «Оған сонша ақша бергенше, кино түсірмейміз бе?»дейді біздің продюсер. Содан керегі жоқдедік. Оның үстіне «қазақ киносына ешкім келмейді, патриоттық тақырыпқа, тіптен»депті. Сонда біз өз жерімізде отырып, өз киномызды ақша төлеп көреміз бе? Міне,бұл үлкен мәселе. Біз осыны көтеруіміз керек.
«Чаплин» кинотеатрында көрсету үшін продюсер 800 мыңтеңге төледі. Бұл не? Неге біз оларға толық ерік беріп қойдық? Біз мемлекетемеспіз бе? Біздің шекарамызда тұрған дүниенің бәрі Қазақстанға бағынуы тиіс.Егер де солар үкіметке қарсы бірдеңе десе, біздікілер оны бірден жауыптастайды. Оған заң табады. Ал ұлттық мүддеге келгенде ешқандай заң жоқ. Меносыған түсінбеймін. Бұл қазақ өнеріне теріс көзқарас.
Кітап дүкендерін айтайық. Менің Мәскеуден шыққан төрттомдығымды 18 мың деп бағалап қойыпты. Кім алады оны? Менің өзімде ондай ақшажоқ. Жастар тіпті маңына жоламайды. Ресейдің кітаптары тұр, 500-600 теңге. Негеолай? Ол алмасын деген сөз. Төрт томдықтың бағасы төрт-ақ мың. Осындай бәлелержасап қойдық. Ал кітап дүкенінің иелері қандай баға қойсақ та өзіміз білеміздейді. Біздің елімізде мәселе көбейіпбарады. Өзімізді өзіміз билеуден қалып барамыз.
–Соңғы кезде не оқып жүрсіз?
– Мен көбіне кітаптарды қатар оқи беремін. КарамзинніңАзияға қатысты жерлерін теріп оқып жатырмын. Ол тарихты көп бұрмалаған. Патшаүшін жазған. Пушкиннің өзі «Борис Годуновты» содан алып жазды. Державинді деқайта оқып жатырмын. Қазақстанда ең көп болған адам. Орынборда оқыған. Пугачевкөтерілісін басуға қатысқан. Сонда қазақтар туралы көп жазған. Жақсы да, жаманда айтқан. Қазақтар туралы саяхатшылар, журналистер, тарихшылар көп жазған.Басқа жазғандар бар ма? Соны да теріп отырмын. Және өзіме жаңалық аштым. Онымақала етіп жазғалы отырмын. Екатерина ІІ біз туралы ертегі жазыпты. Бізді ылғитатар, қырғыз деп келді. Бұның ертегісін де тұңғыш рет қырғыз-қайсақ ханы депжазған. Жәңгір хан туралы. Өзінің немересі Александр І бес жаста болғандаертегі айтып, осыны жазыпты. Соны оқып таңғалдым. Сюжеті өте қызық. Лесковтың«Дурачогын» оқыдым. Гребенщиков деген жазушыны аштым. Оның өзі Алтайда туған.Атасы қазақ. Оның қызы орысқа тұрмысқа шығып, өзі орыс болған. 1890 жылдары Америкағакетіп, қазақ тақырыбына тұңғыш роман арнаған. Атақты жұтты жазған. Ондайсуреттеу қазақ жазушыларында жоқ. Үлкен махаббатпен жазады. Соны жазған соңқудаланып, шетелге кетіп қалған. Оны Буниннің кезінде Нобель сыйлығына ұсынған.Бунинге кедергі келтірмейін деп, кандидатурасын өзі алып тастаған. 1935 жылдарықайтыс болған.
Екатеринаның «Пилица» деген ертегісінің сюжетіменДержавин поэма жазған. Бір-бірімен байланысты дүние. Бізді түгел татар дейді.Жәңгір ханның Пензаға барып садақ ататын жері, құлдарына қарым-қатынасы бар.Пилица – латын тілінде «бақыт» деген мағына береді. Осыларды көбірек оқыпжатырмын. «Бақшасарай фонтанын» қайта оқыдым. Сол туралы пьеса жазсам ба депойладым. Тура біздің өмір суреттелген. Әлде Екатерина ІІ ертегісінің желісімен авторыдеп өзін қойып, балаларға арнап пьеса жазып берсем бе екен деп ойланып жүрмін.Бұл қызық болар еді.
–Не жазып жүрсіз?
– Пушкин туралы мақала жазып жатыр едім, оны тоқтаттым.Шекспир туралы мақала жазуым керек болып, соны бастадым.
– Соңғы кездекөңіліңіз толған жас жазушы бар ма?
– Жақында Сәкен Сыбанбайдың әңгімелерін оқыдым. Ауыл әңгімесі біздің кезімізбен біткен шығар деп ойлаушы едім. Әлі бар екен. Ауыл өмірін, бүгінгі өмірді жақсы біледі. Асқар Алтай, Нұрғали Ораздар бар, өзімнің шәкіртім. Олар жас деп айтудан өтіп кетті-ау деймін. Содан кейін Мейіржан Жылқыбай деген жас шәкіртім бар.
-Әңгімеңізге рақмет.
Сұхбаттасқан Бағашар ТҰРСЫНБАЙҰЛЫ
Фото:ruh.kz
ҰҚСАС ЖАҢАЛЫҚТАР
